خیابان دهم

اگر این چیز ناچیز است این بی همه چیز خیلی چیز است که دارد به این تندی تا یپ می کند
 
اگر این میز چا ق؛ آن قوطی لوند؛ این خورشت قیمه با گوشت خر ؛ می دانم این قرار؛ آخرش به یک دسته گل انگار از دهان گاو بیرون کشیده ختم می شود!
امشب اگر سر نزند بلند می شوم از تمام اسباب اساسیه ی این خانه  لب می گیرم لبم به یک جای نرمی گیر می کند که! نمی کند؟
چه فرقی ؟ تو با یخچال طرف شوی  یا با یک  فریزره  دو دره؟
منم که از طبقه ی فوق آدمها پرت شده ام به طبقه ی سرما سازها و شدیدن دارم می لرزم
اینجا سرزمین پنگوين هاست و ما سالهاست طعم یک سیب داغ را نچشیده ایم
باور کنید ما زیر بهمن گیر کرده ایم و هیچکس به دادمان نمی رسد!

چیز و ناچیز دست بهم داده اند تا دست مرا امشب علنی بکنند؛ چه می شود؟ بکنند!

 سالهای آزگار داریم زیر فشار قوی زندگی می کنیم و نطوق  نمی کشیم
احتیا ط واجب آن است که حتی پا برهنه وسط نپریم  خرده ریگها محلی از اعراب گرفتن و سنگ کردن دارند
شنیدم که آب به بابا  می گفت تمام فلکه های این حوا لی با درصدی از الکتریسته ی رقیق ایزوله شده اند
حتی باد که می وزد انگار جرقه های تن ماست  که طور را به  رعشه وا می دارد
اینجا هر دمی که فرو می دهی دل و روده ات به گردش در می آید و سریع تر از یک چند هزار ولتی می چرخد
نگاه کنید  آدمهایی که از روی چشمه کیله می گذرند چه براق اند!
گفتن ِ اینها جرمی دارد که مسعود سعد را ازخواب قیلوله بلند می کند
بلند تر از این هم مگر می شود دراز کشید روی سنگ پدر بزرگ و اندازه گرفت که طی این سالها چقدر کوچک شده ایم؟!

این چیز دست بردار نیست و این بی همه چیز هم حیا نمی کند وهمچنان  دارد درونییات مرا بیرون می ریزد

اینجا هر مغازه ای که پولوم؛ فردا یک کلینگ روانیست
اتوبوسهای تو شهری یک آسا یشگاه روانی همیشه در راهند
مثا ل می زنم: دارو دسته ی درختها روانی     کلاغ گنجشکها روانی
بلدرچینهای من روانی       کفش و دمپایی ها  روانی
تا بلوها یکی یکی می آیند پایین و تا بلوهای روانی می روند بالا
ماشین آ تش نشانی ؛ آمبولانس  نیمه شب؛ مرسدس پلیس ؛ همه و همه روانی
تاکسی ها تاکسی ها تاکسی ها را نگفتم تاکسی ها روانی تر!
رمالها پروانه ی تیمارستان گرفته اند اینجا
به هر که می گویی تو! می شود یک چاقو و می گوید: شما؟!
القصه: این سرزمین یک  بساطی بزرگ است که فقط دیازپام ده حراج کرده است
سالم فقط منم که زحمت  تایپ را به گردن این یگانه انگشت لاغرمردنی نینداخته ام ....
وگرنه ببینید! این متن تمام شده است واز نوک این چیز همینجور دارد خون می چکد....

                                                   ویتاکر به عنوان یک خواننده ی عامی