آخرین مطالب
امکانات وب
-->-->-->
درست در پاگرد چند و چندم یخچال بدوش گیر کرده ام
این چندمین جاست که در پاگرد ِ چند و چندم آن گیر می کنم؟
گیر کرده ام مثل خری که در باتلاق ِ حاشیه گیر می کند....
می گردم به چپ ِ گیر کرده ام می گردم به را ست ِ گیر کرده ام می گردم به جلو و عقب ِ گیر کرده ام ؛ نه ! وا قعن گیر کرده ام !
گیر کرده ام و کتابها از پاگرد ِ بالاتر یکی یکی از کون ِ کارتن ها و چندتا چندتا توی سرم!
گربه ای لای این در ِ بغلی گیر...
زنی آن بالا توی حمام گیر ....
لقمه ای توی گلوی این واحد پایینی گیر ....
آب توی تمام لوله ها گیر .....
من اما این وسط بین اینهمه بتن آرمه گیردرگیر...
گیرکرده هایم را اگر روی هم بگذارم می شود آیا یک چهار دیواری...!؟
گیر کرده ام خدا گیر کرده ام مثل آبی که در مروارید مادر بزرگ گیر می کرد و ما را یارای در آوردنش نبود
یا مثل تیغی که در انگشت گون چین می رفت و در نمی آمد ...
گیر کرده ام و چکه چکه زمان از سقف مرده شور برده ی این بنا درست بر تاس وارونه ام می کوبد...
آه عینکم ؛ که داری پشت گوشم را می خاری ....
نامرد باشم اگر از این گیرها برای تو یک قاب طلا نگیرم!
آهای پارکینگ ِ ازدل ِ تمام ماشین هایت خون ...
آن وسط یک جوب سیا سوخته چرا در شیب تو گیر کرده است؟!
شعر در تکاپویی دردآلود وهراسناک لجوجانه به زمین وزمان می تازد ...
به در به دیوار به اندیشه به تفکرهمه آدمها ؛ مسخ ومبهوت ؛ روشنفکرانه ای که نابجایی ِظالمانه چنان دیوانه اش میکند که حتا زبان و خود ازیاد میبرد ؛ پرخاش را درلابه لای فضای شعر آکنده میکند ؛انچنان که زبان رنگ روی متفاوتی پیدا می کند ؛هردشنامی به لطافت عرفانی ثنا گونه برجان دل مینشیند؛ چون عارفی در رقص وسماعش به هر چرخش لاجرم وبی اختیار واژه می پراکند ...
به در به دیوار به اندیشه به تفکرهمه آدمها ؛ مسخ ومبهوت ؛ روشنفکرانه ای که نابجایی ِظالمانه چنان دیوانه اش میکند که حتا زبان و خود ازیاد میبرد ؛ پرخاش را درلابه لای فضای شعر آکنده میکند ؛انچنان که زبان رنگ روی متفاوتی پیدا می کند ؛هردشنامی به لطافت عرفانی ثنا گونه برجان دل مینشیند؛ چون عارفی در رقص وسماعش به هر چرخش لاجرم وبی اختیار واژه می پراکند ...
کار بایسته و پخته ای است با این حال :
الف: تلاش برای ایجاد موسیقی در در سطر با تکرار و "امتداد تنش" اگرچه سطرهای خوبی را در شعر ساخته اما انگار به قدر کافی مبسوط نیست مثلا سطر:
نامرد باشم اگر از این گیرها نجات یابم و برای تو یک قاب طلا نگیرم!
باوجود نجات یافتن از گیر، مبتلا به نوعی بی مصرفی در بافت ِ آهنگین شعر شده است... معترضه است؟ خبری است؟ استفهام است؟.... نمی دانم
ب: اروتیسم در شعر چون بحثی اخلاقی است نمی توان اتکایش
نامید و به راحتی در شعر مصرفش کرد هنوز هم واژه ای مثل " کون" مخاطب را حتی مخاطب خاص را از شعر به بیرون پرت می کند اما البته در این شعر نخ نامریی هم دارد که آن قابل ستایش است
ج:من به شخصه سطرهای بلند را دوست دارم که نفس گیرند و کلیت این کار به راستی اینطور بود با این حال به نظر نیمه پایانی شعر را گشاده دست تر به این سامان رسانده اید
شعر با زبان باز و بسته در کنش و واکنش متن و مخاطب به راستی خوب عمل کرده بود . این گیر و واگیرهای موضوعی خوب با زبان شعر جوش خورده بودند . برخی گزاره ها از همین گیر و دارها حلقه ی طلا شده بودند مثل تصویر و تخیل سوار شده بر زبان ،البته اندیشه وارد در برخی گزاره ها به تصویرهای موجود خش می انداخت و بر مراد زبان نمی رفت که می توانست خذف شود و شعر را یک دست تر جلوه بدهد . هر چند این شعر مانند بیشتر کارهای حسنی موجز و زیبا بودند.
و دیگر از ویژگی های این شعر و همه ی شعرهای حسنی که تصویرها را مانند فیلم پر هیجانی جلوه می دهد و خواننده را جذب می کند موضوع روز و در حال شاعر است.
و دیگر از ویژگی های این شعر و همه ی شعرهای حسنی که تصویرها را مانند فیلم پر هیجانی جلوه می دهد و خواننده را جذب می کند موضوع روز و در حال شاعر است.
شعر خوبی بود چند باری آمدم و خوندمش و البته اذیتم می کرد این حس کلافگی و گیر کردن بین دیوار ِخودساخته یا دیگری ساخته ای که هی نزدیک و نزدیک تر می شود ...
آغاز و پایان شعر عالی بود . تصویر آغازین در عین سادگی جای بحث دارد پاگردها و خستگی هایی که تمام نمی شوند شلوغی و گیر کردن در پاگردهای زندگی ( چندمین پاگرد ) و....
گیر کرده ام و چکه چکه زمان از سقف مرده شور برده ی این بنا درست بر تاس وارونه ام می کوبد..
این سطر را دوست داشتم و پایان شعر را .
آهای پارکینگ ِ ازدل ِ تمام ماشین هایت خون ...
آن وسط یک جوب سیا سوخته چرا در شیب تو گیر کرده است؟!
آغاز و پایان شعر عالی بود . تصویر آغازین در عین سادگی جای بحث دارد پاگردها و خستگی هایی که تمام نمی شوند شلوغی و گیر کردن در پاگردهای زندگی ( چندمین پاگرد ) و....
گیر کرده ام و چکه چکه زمان از سقف مرده شور برده ی این بنا درست بر تاس وارونه ام می کوبد..
این سطر را دوست داشتم و پایان شعر را .
آهای پارکینگ ِ ازدل ِ تمام ماشین هایت خون ...
آن وسط یک جوب سیا سوخته چرا در شیب تو گیر کرده است؟!
بسیار زیبا این گیرها رو به مخاطب القا کردی و من اون حسِ دست و پا زدن در این گیر و رهایی ازش و سرانجام دست شستن از مبارزه برای رهایی رو با تمام وجود حس کردم تو وبلاگم یه داستان کوتاه به نام " پاگرد "دارم که خیلی با این شعر همسویی داره ....
سروده جالبی خواندم با تصاویر زبانی گیردار و عمیق همراه با چاشني طنزآميز و در عين حال تلخ اجتماعي كه حرف هاي نگفته ي فراواني در خود دارد.
از اينكه شعر با مخاطب درگير مي شود جاي تقدير را دارد دو مصرع پاياني واقعا شعر را كامل كرده بود البته اينها همه از درد هاي بي درمان جامعه اي امروز ما هستند.
سلام.این شعر، شعر ((طبقه متوسط)) است. طبقه ای که هنوز توان زندگی دارد اما هر سال در پاگردی به پاگردی یخچال به دوش گیر می افتد.
قشری که در هر بار اسباب کشی کتابهایش را نیز با خود خرکش می کند و البته که مثل خر در باتلاق ها باید گیر کند. بقیه نشانه ها و نماد های اثر نیر در همین راستا هستند. از قاب عینک راوی بگیر تا آب مروارید مادر بزرگ.
تشخص و جان دادن به اشیا از خصوصیات شعر های ابوالفضل حسنی است که در این اثر نیز مشاهده می شود(مکالمه ی راوی باقاب عینک و پارکینگ) سطرهای طولانی،گزاره هایی که در عین شخصی بودن گویی از طرف همه ی ما به نوعی تجربه شده اند،عدم بی تفاوتی به محیط و مسائل اجتماعی از دیگر مختصات شعری روای هستند که در این روایت نیز به وضوح قابل مشاهده است.
از همه ی اینها گذشته شعرهای ابوالفضل حسنی شاید سطر به سطر و گزاره به گزاره شاعرانه نباشند و از شعر بودن در گریز باشند اما منطق کارهای شما به کونه ای هست که مخاطب در پایان کار چاره ای نخواهد داشت جز اقرار به اینکه ((شعر خواندم)) و این به خاطر منطق خاص کارهای تو هست نه منطق جاری بر شعر رائج.
به نظر من چیزی که شعر را شعر می کند فقط حضور گزاره ها یی نیست که شاعرانه به نظر می رسند بل منطقی است که بر کل اثر جاری و حاکم است: منطقی که شاعر بر اثر حکمفرما کرده است.
با این وجود هنوز گزاره هایی و سطرهایی از تو را به راحتی در خاطر دارم که بسیار شاعرانه می باشند حاوی کشفی دلپذیر اصلا برای جستجوی یکی از همان گزاره ها آمده بودم که باعث شد این چند سطر را بنویسم نه به خاطر دعوتت . چرا که شما همیشه هر دعوتی را بی پاسخ می گذاری
اون سطری که دارم دنبالش می گردم این بود: و اسمش را می نویسیم روی سنگ که مثلا باران بداند روی مزار که می بارد. درسته ؟ این بود؟
قشری که در هر بار اسباب کشی کتابهایش را نیز با خود خرکش می کند و البته که مثل خر در باتلاق ها باید گیر کند. بقیه نشانه ها و نماد های اثر نیر در همین راستا هستند. از قاب عینک راوی بگیر تا آب مروارید مادر بزرگ.
تشخص و جان دادن به اشیا از خصوصیات شعر های ابوالفضل حسنی است که در این اثر نیز مشاهده می شود(مکالمه ی راوی باقاب عینک و پارکینگ) سطرهای طولانی،گزاره هایی که در عین شخصی بودن گویی از طرف همه ی ما به نوعی تجربه شده اند،عدم بی تفاوتی به محیط و مسائل اجتماعی از دیگر مختصات شعری روای هستند که در این روایت نیز به وضوح قابل مشاهده است.
از همه ی اینها گذشته شعرهای ابوالفضل حسنی شاید سطر به سطر و گزاره به گزاره شاعرانه نباشند و از شعر بودن در گریز باشند اما منطق کارهای شما به کونه ای هست که مخاطب در پایان کار چاره ای نخواهد داشت جز اقرار به اینکه ((شعر خواندم)) و این به خاطر منطق خاص کارهای تو هست نه منطق جاری بر شعر رائج.
به نظر من چیزی که شعر را شعر می کند فقط حضور گزاره ها یی نیست که شاعرانه به نظر می رسند بل منطقی است که بر کل اثر جاری و حاکم است: منطقی که شاعر بر اثر حکمفرما کرده است.
با این وجود هنوز گزاره هایی و سطرهایی از تو را به راحتی در خاطر دارم که بسیار شاعرانه می باشند حاوی کشفی دلپذیر اصلا برای جستجوی یکی از همان گزاره ها آمده بودم که باعث شد این چند سطر را بنویسم نه به خاطر دعوتت . چرا که شما همیشه هر دعوتی را بی پاسخ می گذاری
اون سطری که دارم دنبالش می گردم این بود: و اسمش را می نویسیم روی سنگ که مثلا باران بداند روی مزار که می بارد. درسته ؟ این بود؟جناب حسنی عزیز این گیر افتادنها انگار یه اپیدمی هست . من هم سال 78 شعری داشتم که با این سطرها شروع می شد: مثل مارگیری پیر که گیر مارهایش افتاده/ یا ریز علی خواجوی/ وقتی که چیزی گیر نیاورد جز پیراهنش/ گیر این شعر افتاده ام
سه سطر سمج سر به هوایش/ افتاده اند گیر داده اند دنبال دخترانی که هر عصر/ ولی عصر/ والعصر ان الانسان لفی خسر/ دو سطر دیگرش در هراسند/ بروند گیر کنند پشت درهایی که دستگیره ندارندو.......
و قطعا و حکما و یقینا شما از وجود این چند سطر و این چند سطر از وجود من و شما بی خبرند.
سه سطر سمج سر به هوایش/ افتاده اند گیر داده اند دنبال دخترانی که هر عصر/ ولی عصر/ والعصر ان الانسان لفی خسر/ دو سطر دیگرش در هراسند/ بروند گیر کنند پشت درهایی که دستگیره ندارندو.......
و قطعا و حکما و یقینا شما از وجود این چند سطر و این چند سطر از وجود من و شما بی خبرند.
با این شعر نسبت به شعر های قبلی تون ارتباط بیشتری برقرار کردم، زبان صمیمی ای داشت وبحرانی که از آغاز تا پایان به آن پرداخت می شود، بحرانی ست همگانی که حس همزاد پنداری را در مخاطب بیدار می سازد. بیش از هر چیز هرمنوتیک محتوا وفرم را در کارتان می پسندم وبه احترام همین هرمنوتیک به تحلیل نمادها نمی پردازم. در ابتدا می خواستم به تقطیع شعر انتقاد کنم اما بعد دیدم این تقطیع در راستای شکل روایت وهمسو شدن داستان با شعر است.
کمال شرمندگی ست به دوست بزرگواری مثل حسنی بگویم اسم و فامیلی ات را باید یک فکری برایش بکنی من گیر کرده ام توی اسم و فامیل ات و به دلم نمی چسبد.اما زبان شعری ات را تبریک می گویم که یک تنه به کشفی رسیده ای که هر بار نسبت به دفعه ی قبل درخشان تر می شود .بعضی از بیت ها خواننده را به تعمق بیشتری وا می دارد و بعضی بیت ها را می توانی از آنها چشم بپوشی تا شاهد زبان درفشانت شد.اندوهی شرافتمند در این شعر ات موج می زند که تمام روزها ی خانه بدوشی مرا تداعی کرد.
لعنت به تو ابوالفضل. به گیر های تو که گیر های منند و گیر های تنند و گیر های ماها!!!بر خلاف کوروش عزیز اسم و فامیلی ات هم به من می چسبد رفیق . شعر هایت را که می خوانم یاد تبلیغ صا ایران می افتم . هر روز بهتر از دیروز!!! دو باره می آیم ابوالفضل شاید درباره اش بنویسم
به گزاره ها حس وجود می دهد شاعر که حرف صریح و ظریف سخن اش بار محتوایی ذهنی اوست و نشان از شعوری بینا دارد که با واگویی و اشاره به کنه ماجرای غیر ملموس خود ، به وضوح درد و رنج و قبح و طرح و شکل و شمایل موضوعی بکر می پردازد و تصاویری ناب به تصویر می کشد حسنی شاعر ... و بدعتی تازه با دنیای خود از دید اتصال و ارتباط کلمات خاص پیدا کرده است.بینشی که خود به خود از بار معنایی خاصی لبریز است و به زیبایی و یکدانه گی مشکوفات سوار می شود و به تاز و تک ... می تازد.
لحن و بیان مضطرب و نفس گیر شعر با محتوای در گیر ان تا حد زیادی هماهنگ است یعنی شاخصه های زبانی و بیانی از نظر نحو و بافت نحوی منحصر به کار پر بسامد شماست و این خوب است چرا که بین زبان افریده شده و بکار گرفته شده (زبان روز مره که همه با ان حرف می زنند )فرق است و گمان می کنم -متأسفانه-افراط گری های بخش بزرگی از شعر هفتاد به تفریط زبانی شعر هشتاد فرجامید که هنوز هم ادامه دارد و ان پوشش اجباری !به عریانی حال منجر شده است .یاد رستاخیز کلمات به خیر !و اما ...می دانید که هنر گزینشی عمل می کند پس در گزینش اشیاءو پدیده ها و علت وجودی شان در شعر بنا به سرشت شعر باید تأمل کنیم یعنی این که نه بشود جای مصرع ها را عوض کرد و نه جای پدیده های شعری را و در مورد حذف و اضافه مصر ع ها و پدیده ها ی شعری هم گمان می کنم اینگونه است و این را بطور کلی عرض کردم شما هم در این مورد تأمل بفر مایید .چیز دیگری که باید عرض کنم ظرفیت روایی شعر هست و اشتراک معنایی ان بخصوص وقتی بخواهیم تمایل به عینیت محض داشته باشیم و این ظرفیت روایی همان چیزی است که هرکس بتواند روایت ذهنی خود را در ان بیابد و...حال چگونه ؟مقا اش در این مجال نمی گنجد . بر قرار باشید
عالی است. سطرهای بلند و تکرار گیر کرده ام چپ و راست من را می کوباند به خاطره های ادامه دار خانه به دوشی و چهار دیواری غیر اختیاری را بارکردن و چند خیابان بالاتر یا پایین تر . زبان جسور و محتوا ملموس و عمیقن باورکردنی. واقعن که دیگر زمان غلو های شاعرانه گذشته و باید اینچنین به کوچه و خیابان خویش زد و نوشت . شعر همین اسباب کشی های لعنتی است و این وسط من هم مثل تو همیشه دلواپس کتاب های بیچاره ام هستم و قاب عینک ات را بی خیال اما شیشه ی خوبی داری و عالی نگاه می کنی .
شعری در مقابل من است که مهم ترین خصیصه ی آن روایت آن است. روایتی که در آن می توان کوشش بی دریغ شاعر را در اجرای یک مفهوم و انتقال آن به مخاطب از طریق کلام مشاهده نمود. در واقع شاعر تا آنجا پیش می رود که با ایجاد حرکتی در متن خود این مفهوم را به مخاطبش القا نماید و در این مهم نیز تا حد زیادی موفق عمل نموده است.البته در این روایت و در این انتقال هرکجا که شاعر به سمت دوری بیشتر از نشان دادن بی کم و کیف واقعیت حرکت نموده است موفق تر عمل کرده و نقطه ی اوج اثر به شمار می آید(مانند سطر " آه عینکم...").
در پایان هم می توان گفت که حالا دیگر مخاطب با اینگونه نویسی های حسنی غریبه نیست و به نوعی راه ورود به متن او را پیدا نموده است.این امر نتیجه ی تغییرات مهم و بهینه ی او در این کشف و حوصله به خرج دادن بیشتر مخاطب است.
ترجیح میدم یه لحظه وقتی از هر کلمه میرم بکلمه بعد کیف کنم.کلیت شعر و زبان شعر و روایت شعر و تصوبرپردازی شعر یعنی حرف مفت.ابوالفضل حسنی بودن هم چندان اختصاصی نیست برای شعر.برای هر شاعر اینکه مخاطب از شعرش لذت ببره باید کافی باشه.نقد شعر بمونه برای جاهای جدی تری نسبت به کامنت وبلاگ.و آخر اینکه من هیچوقت ارتباطی برقرار نکردم با شعرهایی که بلند مینویسنشون.این شعر هم نمیفهمم.مگه اونجاش رو که: نه!واقعا گیر کرده ام.حالا با املای شما : واقعن! بگستره گسترده تصرفات فارسیانه تو زبان بدبخت عربی بدجوری فکر میکنم الان.
من این شعر را بسیار موفق تر از شعر قبلتان می دانم. ابتدایی راحتی داشت و بی مقدمه و این باعث خستگی مخاطب برای ورود به شعر نمی شود. این شاعر نیست که گیر کرده است بلکه اندیشه ی او است که برای سوال های ذهنی اش جوابی ندارد. این سوال ها در قالب تصاویری صاف و تمیز و اکثرا روایتی بیان می شوند و سوال پشت و در خفای همین روایت های ساده است. شاعر به گفتن از دیده هایش و حس گیر کردن هایش بسنده کرده و سوال و چرای این بودن ها را که بر آمده از همین تصاویر روایتی است، در متن به شکل پنهان برای مخاطب رها می کند. شیوه ای هوشمندانه برای یک شعر.
من سطرهای طولانی را بیشتر از سطر های منقطع و کوتاه دوست دارم. در این شعر در بعضی سطرها به گفتن کامل روی اورده اید. در باره اش فکر کنید شاید لازم نباشد همه چیز را بگویید. مثلا در مورد سطر ششم که ( گیر کرده ام و کتابها از پاگرد ِ بالاتر یکی یکی در می روند .............) اگر دقت کنید راحت می توانید بعضی فعلها و جملات توضیحی را حذف کنید و سطر از حالت نوشتاری ساده بیرون بیاید.
سلام شعر با وجود یخچال ی که آدم ها را گیر خود کرده برجسته است نان و متعلقات اش که انسان را در پاگرد ها دچار می کند که دور خودش برای رها شدن از یک لحظه و در چند پله برای رهایی (زنده ماندن) چه بسا که در چند پله بعد در پاگرد دیگری گیر نکند نوعی تصویر از اجتماعی که غالب اند و مغموم ... و گاهی به وعده های تخیلی رو می اورد - عینک طلا- شاید هم طوری دیگر دیدن را نوید می دهد طوری که اگر پیش از این می دید گیر این همه چیز های ناجور نبود در زنده گی که در بعضی جا ها رکیک شود و بشاشد به زنده گی ...
یک گزاره ی شاعرانه در این شعر وجود دارد وآن این است:
((گیر کرده ام و چکه چکه زمان از سقف مرده شور برده ی این بنا درست بر تاس وارونه ام می کوبد...))
این گزاره از فیزیک نوشتاری خود جدا می شود و به کلیتی شاعرانه پرتاب می گردد
در برابر گزاره ها و جملات دیگر شعر که همگی به اتفاق گزاره های ساده و خبری اند
که کلیتی گزارش گونه دارند و در خدمت روایت مولفند.
مشکل من با این شعر در دو حوزه خلاصه می شود :
1. تاکید بیش از حد روایت بر فعل (گیر کردن) که تا پایان بی وقفه ادامه می یابد
2. در حوزه ی معنا شعر از سوژه ی "گیر کردن" پا فراتر نمی گذارد . و تمام متن دقیقآ همانی می شود که خواننده می خواند : کسی که (مثل خیلی ها) توی این زندگی گیر کرده است . و مابقی تمهیداتی ریز پردازانه از این گیر کردن است اما کنش
شعری و پرتاب متن به سپید خوانی و گسترش معنا در لایه های زیرین متن مشاهده نمی شود . متن به معنا های دیگر پرتاب نمی گردد و پتانسیل متن تنها به مصرف فعل "گیر کردن" در شعر خلاصه میشود.
در این شعر با فکت های داده شده ما با راوی ایی مواجه هستیم که اهل کتاب است و در گیر جابه جایی لوازم منزل که از همان آغاز گیر کردن او در راه پله و ...
برای خواننده بازگو می شود در ادامه راوی شعر تمام المان های دیگر آن به اصطلاح آپارتمان را مانند خود "در گیر" می بیند:(گربه- زن- لقمه- آب) همه و همه ((گیر کرده اند)) که بازنمودی اغراق گونه یا این همانی دیگران با (من)شاعر است . بعد وارد یک نوستالژی کوتاه (آب مروارید مادربزرگ) و در ادامه تصویر (گیرکردن تیغ در انگشت)
و آن گزاره ی شاعرانه ی (چکه چکه زمان) میشویم .....
گزاره ی بعد کمکی به بعد دادن بیشتر به متن نمی کند: (آه عینکم .....)
و آن دو گزاره ی پایانی که گویی حالا راوی از آن بالا به پایین آمده و دارد در باره ی ماشین ها ی درون پارکینگ و احتمالا روغنی که یکی از آنها پس داده حرف می زند.
گمان می کنم متن تمام تلاش خود را به خرج داده تا از این "ساختمان" معادلی در ذهن خواننده بسازد بخوانید : جامعه یا وطن اما در این امر موفق نمی شود چرا که بیشترین پتانسیل متن (همانطور که اشاره شد) معطوف کنشمند کردن فعل"گیرکردن" در سطر سطر شعر شده است.شاید کسی بپرسد خوب نشود اما من می پرسم پس شعر این متن در کجا اتفاق می افتد ؟
برای خواننده بازگو می شود در ادامه راوی شعر تمام المان های دیگر آن به اصطلاح آپارتمان را مانند خود "در گیر" می بیند:(گربه- زن- لقمه- آب) همه و همه ((گیر کرده اند)) که بازنمودی اغراق گونه یا این همانی دیگران با (من)شاعر است . بعد وارد یک نوستالژی کوتاه (آب مروارید مادربزرگ) و در ادامه تصویر (گیرکردن تیغ در انگشت)
و آن گزاره ی شاعرانه ی (چکه چکه زمان) میشویم .....
گزاره ی بعد کمکی به بعد دادن بیشتر به متن نمی کند: (آه عینکم .....)
و آن دو گزاره ی پایانی که گویی حالا راوی از آن بالا به پایین آمده و دارد در باره ی ماشین ها ی درون پارکینگ و احتمالا روغنی که یکی از آنها پس داده حرف می زند.
گمان می کنم متن تمام تلاش خود را به خرج داده تا از این "ساختمان" معادلی در ذهن خواننده بسازد بخوانید : جامعه یا وطن اما در این امر موفق نمی شود چرا که بیشترین پتانسیل متن (همانطور که اشاره شد) معطوف کنشمند کردن فعل"گیرکردن" در سطر سطر شعر شده است.شاید کسی بپرسد خوب نشود اما من می پرسم پس شعر این متن در کجا اتفاق می افتد ؟
شعر درست از یک پاگرد شکل می گیرد همانجا که ذهن برای فراروی از زبان معیار دنیای کارتونی شده اش را شرح می دهد . تصاویر کارتونی همراه با استهزا و مسخره گی زندگی ملال آور .پاگردها همان گره گاههای سخت عبوری جانکاه اشیاست که ضمیمه تن آدمی ست .انتشار و اپیدمی گیر افتادن همچون تارعنکبوتی می شود و نگاه را مبتلای خود می کند .بسامد بالا گیر کرده ام پیش از آنکه بخواهد طنین تک بعدی ایجاد کند با ارائه تصاویر ناهمگون و متفاوت از زن و گربه ولوله آب و ... حجم می گیرد که بسامد گرفتگی را خنثی می کند .
سوژه با قرار گرفتن در یک لایبرینت دوار در کلاف جغرافیای محل سکونت اش غلت می زند .
رجعت شعر در آه عینکم ، که داری قطره قطره از خجالت من آب می شوی ...
وقفه ای فانتزی و روشنفکرانه که با دادن قول مساعد به خود در دستیابی به قاب طلایی تا با آن کیفیت نگاهش را ترمیم کند .
شکوائیه سینمایی روایت ، برشی افقی و نیمه کاره از دامنه ای یک زندگی انسانی ست که با طنین نامطبوع ، محدودیت پذیری اش را به سخره می گیرد .
سلام همسایه عزیز من در خیابان چهاردهم نفس می کشم مثل تو بی خوابی به سرم می زند باز هم مثل تو و به همه چیز گیر می کنم و گیر می دهم باز هم مثل تو و مثل همه آنهایی که مثل ما در خیابان چهاردهم نفس می کشند.
این کار در امتداد کارهای دیگرت شاید نه به شلختگی قبلی ها، اما قابل تامل تر ...
به نظرم به فعل (گیر کرده ام) زیاد بازی داده ای در صورتی که ظرفیت کنشهای ناهنجار مرتبط و یا نامرتبط با متن را گم کرده است. نگاه بدی نیست در این متن، ولی بدی نگاههای دیگری در این کار متن را به سمت بی حرکتی سنجاق کرده که میبایست جایی قطع و یا نفس دوباره ای بگیرد.
در هر حال برش خوبی دیدم از تفاوت نگارش کلمات که گاهی بی مفهوم ولی نشانه می شوند.
مینا درعلی
مود يا حالت حاكم بر فضاي اين شعر بسيار ملموس بود و قابل درك .
شعر ارتباط خوبي با مخاطب ميگيرد ، چا كه از پيرامون همين مخاطب برخاسته و دارد مي نالد .
شكوه هاي طنز اميز وكنايه وار ِ شعر موقعيت رنج آوري را رقم زده ودردي لابه لاي اين بي چارگي ها نهفته كه انگار درد مشترك طبقه ي خانه بدوشي است كه از سر پرداختن به مسايلي غير از ماديات در بعد لاينحل زندگي گير افتاده اند .
شعر كاملا تصويري از واقعه اي است كه جلوي چشم مخاطب با بازيگري كاراكتر هايي از جنس كلمه دارد اتفاق مي افتد .
زبان ساده و فارغ از پز هاي "دگر گونگي" ِ اين شعر شرايط فردي - اجتماعي يك انسان را بازگو مي كند و محوريت را بر انسان گير و گرفتار ي مي گذارد كه هرچه زمان را هم پشت سر بگذارد باز هم گير" روز واقعه " است .
شعر ارتباط خوبي با مخاطب ميگيرد ، چا كه از پيرامون همين مخاطب برخاسته و دارد مي نالد .
شكوه هاي طنز اميز وكنايه وار ِ شعر موقعيت رنج آوري را رقم زده ودردي لابه لاي اين بي چارگي ها نهفته كه انگار درد مشترك طبقه ي خانه بدوشي است كه از سر پرداختن به مسايلي غير از ماديات در بعد لاينحل زندگي گير افتاده اند .
شعر كاملا تصويري از واقعه اي است كه جلوي چشم مخاطب با بازيگري كاراكتر هايي از جنس كلمه دارد اتفاق مي افتد .
زبان ساده و فارغ از پز هاي "دگر گونگي" ِ اين شعر شرايط فردي - اجتماعي يك انسان را بازگو مي كند و محوريت را بر انسان گير و گرفتار ي مي گذارد كه هرچه زمان را هم پشت سر بگذارد باز هم گير" روز واقعه " است .
این شعر.میخواهم نظری درست داده باشم.این شعر در درون خود حرکت دواری دارد مثل ژاگرد شعرت که در گردشش گیر کرده ای.و نستالژی نسلی خانه بدوش را بیدار میکند.
ابتدای شعرت ریتم کندتری دارد .آنجا گویا کسی گیر کرده است اما ناگهان از وا ماندگی و گیر خودت در آن پاگرد با سرعت به جهانی میجهی که همه در آن مثل خر گیر کرده اند.زنها.مردها.گربه ها.هر چیز و و هرکس هر کجا که گیر کرده است اکنون در شعر تو گیر کرده است.شعر عاصی و کمیک و دلگیری بود.در نهایت شعرت را پسندیدم.
ابتدای شعرت ریتم کندتری دارد .آنجا گویا کسی گیر کرده است اما ناگهان از وا ماندگی و گیر خودت در آن پاگرد با سرعت به جهانی میجهی که همه در آن مثل خر گیر کرده اند.زنها.مردها.گربه ها.هر چیز و و هرکس هر کجا که گیر کرده است اکنون در شعر تو گیر کرده است.شعر عاصی و کمیک و دلگیری بود.در نهایت شعرت را پسندیدم.
با گفته های مهدی حسین زاده موافقم و این که من در این متن شعر ندیدم وتنها دخالت های بیش از حد مولف ونوعی مهندسی کامل کلمات بود با اضافه های بیش ازحد واندازه که بعید می دانستم حسنی مرتکب آن بشود
درست در پاگرد چند و چندم یخچال به دوش گیر کرده ام ـ یخچال را روی دوش نمیگیرند و نمی برند در پاگرد پله و این که اگر هم اغراق باشد اغراق شاعرانه نیست و بعد هم این گزاره که چندین بار گیر کرده و بعد نکته ی اساسی شعر ایران تشبیه این پاگرد به چیزی بیرون از خودش یعنی مثل خری که در باتلاق ت ان هم باتلاق حاشیه گیر کرده است و عجیب است برای من اینکاراکترها ی دیمی شده در کار حسنی و تعریف و تمجید دوستان هم ,,,,ویعنی همان صحنه ی یخچال بدوش را نمیتواند ترسیم کند می رود بیرون در باتلاق و خر را مثال می زند و این زمانی است که دارد اسباب کشی می کند ؟ درست؟ پس هنوز انجااقامت نکرده وتزه دارد وارد می شود ـ چرا ؟ چون کتاب ها از کارتن دارد می ریزد پس یا دارد این اپارتمان را ترک می کند به جایی دیگر می رود یا دارد وارد می شود ـ اگر دارد وارد می شود پس از هیچ چیز این اپارتمان هنوزخبر ندارد و این همه خبر را مثل گیر بودن لوله ها و لقمه در گلوی همسایه را از کجا اورده؟ کارکرد ذهنی پیش از از ساختار! دخالت در اثر!و در چند سطر پایین باز هم به بیرون می زند و مادر بزرگ و آبمروارید را می آورد و این کاراکتر واقعن بزرگتریم مشکل شعر ایران است که همه توش گیر کرده اند و این شعر هم عجیب گیر کرده است و تمام این ساخت با استعاره مکنیه وصنعت تشخیص که 100 سال از دِمُده شدن ان می گذرد : پارکینگ آهای پارکینگ تمام ماشین هات خون و این سیستم شکل گرایی ودخالت در متن و بازی با استعاره مکنیه و پرسونیفیکاسیون و مهندسی برای من یکی شعر نمی شود ابوالفضل گرامی و عجیب نظریات بسیاری از دوستان قدیم وجدید است که هزار و یک لایه و بالا و پایین برای چنین متونی می سازند و یک لحظه به صورت مجرد به ساخت اثر نگاه نمی کنند که سراسر آنتضاد است و ضعف تالیف و معنا ومن متاسفم ولی لازم دیدم و ضروری که بنویسم ابوالفضل عزیز شما فکر کن این متن ترجمه بشود چه خواهد شد ؟در هر صورت این شعر برای من یک عبرت است و به همین دلیل هم روی سایت هشتاد قرار دادم
درست در پاگرد چند و چندم یخچال به دوش گیر کرده ام ـ یخچال را روی دوش نمیگیرند و نمی برند در پاگرد پله و این که اگر هم اغراق باشد اغراق شاعرانه نیست و بعد هم این گزاره که چندین بار گیر کرده و بعد نکته ی اساسی شعر ایران تشبیه این پاگرد به چیزی بیرون از خودش یعنی مثل خری که در باتلاق ت ان هم باتلاق حاشیه گیر کرده است و عجیب است برای من اینکاراکترها ی دیمی شده در کار حسنی و تعریف و تمجید دوستان هم ,,,,ویعنی همان صحنه ی یخچال بدوش را نمیتواند ترسیم کند می رود بیرون در باتلاق و خر را مثال می زند و این زمانی است که دارد اسباب کشی می کند ؟ درست؟ پس هنوز انجااقامت نکرده وتزه دارد وارد می شود ـ چرا ؟ چون کتاب ها از کارتن دارد می ریزد پس یا دارد این اپارتمان را ترک می کند به جایی دیگر می رود یا دارد وارد می شود ـ اگر دارد وارد می شود پس از هیچ چیز این اپارتمان هنوزخبر ندارد و این همه خبر را مثل گیر بودن لوله ها و لقمه در گلوی همسایه را از کجا اورده؟ کارکرد ذهنی پیش از از ساختار! دخالت در اثر!و در چند سطر پایین باز هم به بیرون می زند و مادر بزرگ و آبمروارید را می آورد و این کاراکتر واقعن بزرگتریم مشکل شعر ایران است که همه توش گیر کرده اند و این شعر هم عجیب گیر کرده است و تمام این ساخت با استعاره مکنیه وصنعت تشخیص که 100 سال از دِمُده شدن ان می گذرد : پارکینگ آهای پارکینگ تمام ماشین هات خون و این سیستم شکل گرایی ودخالت در متن و بازی با استعاره مکنیه و پرسونیفیکاسیون و مهندسی برای من یکی شعر نمی شود ابوالفضل گرامی و عجیب نظریات بسیاری از دوستان قدیم وجدید است که هزار و یک لایه و بالا و پایین برای چنین متونی می سازند و یک لحظه به صورت مجرد به ساخت اثر نگاه نمی کنند که سراسر آنتضاد است و ضعف تالیف و معنا ومن متاسفم ولی لازم دیدم و ضروری که بنویسم ابوالفضل عزیز شما فکر کن این متن ترجمه بشود چه خواهد شد ؟در هر صورت این شعر برای من یک عبرت است و به همین دلیل هم روی سایت هشتاد قرار دادم
ما را در سایت تبادل لینک دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : جعفرقاسمی montazer2 بازدید : 523
آرشیو مطالب
پيوندهای روزانه
لینک دوستان
- کرم سفید کننده وا
- دانلود آهنگ جدید
- خرید گوشی
- فرش کاشان
- بازار اجتماعی رایج
- خرید لایسنس نود 32
- هاست ایمیل
- خرید بانه
- اکانت اسپاتیفای
- ایران جابینو
- خرید بک لینک
- کلاه کاسکت
- موزیک باران
- نمایندگی شیائومی مشهد
- مشاوره حقوقی تلفنی با وکیل
- کرم سفید کننده واژن
- دانلود فیلم
- آرشیو مطالب
- فرش مسجد
- دعا
- رنگ مو
- شارژ
- تبادل لینک اتوماتیک
- تبادل لینک اتوماتیک